Küçük Yuvarlak Mavi Hücreli Tümörler: Bir Hayatın Çeyrek Yüzyılına Sığan Bir Anı
Bir Umut, Bir Korku: Kayseri’deki O Gün
Kayseri’nin kararmış akşamlarına doğru, evimin küçük odasında bilgisayarımın ekranına bakarken, içimi bir ürperti kapladı. Birkaç yıl önce buraya taşındığımda, bu küçük odanın bana sadece mutluluğu ve huzuru getireceğini düşünmüştüm. Oysa şimdi, o kadar fazla şey var ki aklımda, o kadar fazla soruyla karışık duyguyla… Bir düşünce beni sürekli takip ediyor: “Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler nelerdir?”
Gözlerimi ekrandan kaldırıp pencerenin dışındaki karanlık kaygıyı izliyorum. Her şey çok sakin; şehri uyandıran o sesler, içimde bir başka hikâyeye dönüşüyor. Ama bir yandan da bir tedirginlik var içimde, bir kaybolan umut. Bir süredir sağlığım hakkında kafamda dönen düşünceler, sonunda hepsiyle yüzleşmek zorunda kaldım. O gün hastanede aldığım sonuçlar ve doktorun ifadesi hala kulağımda: “Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler…”
Bir Biyopsi, Bin Duygu
O gün, Kayseri’nin sabahını hiç unutamayacağım. Havanın soğukluğu, vücudumu sararken içimi bir başka buz gibi korku sarmıştı. Adeta bir zaman makinesine binmiş gibi, hastane kapısından içeri adım attığımda, her şey bir anda hızla geçmiş gibi geldi. O kadar çok şey birikti ki, kalbim sadece tek bir şeye odaklanıyordu: “Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler”…
Biyopsi için odada yalnızdım. Doktorlar bana açıklamalar yapıyordu ama hiçbir şey, o an içimdeki korkuyu dindiremedi. Herkesin konuşması bir arka planda çalıyordu. Kalbim, kulaklarımda yankılanıyordu. Onlar, benden çok daha fazlasını biliyorlardı ama ben ne olduğunu anlamıyordum. Kendimi bir köşede kaybolmuş gibi hissettim. O an içimde hiçbir şey yoktu, sadece bir büyük boşluk vardı. “Ne olur her şey yolunda olsun” diye tekrar tekrar içimden geçirdim.
Bir hafta sonra gelen sonuçlar beni farklı bir dünyaya sürükledi. Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörlerin bana bir şeyler söylediğini hissettim. O kadar büyük bir anlam yüklüyordum ki, sonuçlara. Küçük yuvarlak hücreler bir anlam taşır mıydı? Yavaşça her şeyin değiştiğini hissediyordum. Bir dönüm noktasıydı.
Bir Soru: Ne Olacak?
Birçok gece, gözlerimi yummadan önce, bu soruyla uyanıyordum: “Ya hayatım bu şekilde devam ederse?” Bu soruyla her gün savaşıyor, korkularımı bir kenara bırakmaya çalışıyordum. Bir tür umut vardı ama içimde. Ama aynı zamanda her zaman hazırda bekleyen bir kaybolmuşluk hissi de vardı.
“Küçük yuvarlak mavi hücreler” bana farklı bir şey anlatıyordu. Her zaman insanlar, hastalıkları sadece bir durum olarak görürlerdi ama o an, o hücrelerin adı bile bana bir insanın hayatını anlatıyordu. Bir küçük hücre ne kadar büyük değişimlere yol açabilirdi? Kim bilir, belki de hastalık ve korku, sadece geçici olan şeylerdi ve gerçek gücümüzü anlamamız için gelmesi gereken öğretmenlerdi. Bu düşünce, benim içimde bazı şeyleri değiştirdi.
Bir Gün Her Şey Değişebilir
Bir gün, sonuçlarımı aldığım o karanlık gün, ışıkla tanışmak üzereydi. Zihnimdeki korkular, biraz daha azalıyor, biraz daha özgürleşiyordum. Biyopsinin ardından aldığım tedavi süreci beni çok yordu ama her geçen gün biraz daha güçleniyordum. Küçük yuvarlak mavi hücreler aslında bana bir şey öğretmişti: “Hayat, tahmin edemediğimiz şekilde hep ilerler. Bazı şeyler kontrol edilemez ama bu, pes etmek için bir neden değildir.”
Şimdi, hayatımda her şey birer küçük parça gibi; minik hücreler gibi birbirine bağlanmış, karmaşık ve gizemli. O günleri hatırladıkça, içimde bir değişim hissediyorum. Korkularım, kaybolmuşluklarım yerini güçlü bir inanca bırakıyor. Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler bana sadece korkuyu değil, umudu da öğretmişti. Ne kadar zayıf gibi hissetsem de, aslında her şeyin başında daha büyük bir güç vardı.
Ve ben, o gücü hissettikçe, her geçen gün biraz daha büyüyorum.
Sonuç: Hayat Bir Yolculuktur
Şimdi ne düşünüyorum? Her şeyin bir anlamı olduğunu, hayatın bize sunduğu zorlukların her zaman geçici olduğunu fark ettim. Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler, aslında hayatın ne kadar kırılgan olduğunu ama aynı zamanda güçlü olduğumuzu da simgeliyordu. İnsanın içindeki mücadele gücünü, bir hastalık kadar küçücük bir şeyin ortaya çıkarabileceğini hiç fark etmemiştim.
Her şey bir anda değişebilir. Ne zaman ne olacağına dair hiçbir zaman garanti yoktur. Ama bir şey kesin: Her anı, her duyguyu hissetmek lazım. O küçük hücreler, bana hayatın değerini öğretti.